https://github.com/pmoreno-rodriguez/grav-theme-editorial --> Om te overwegen | Erik Noorman

Om te overwegen

Mijmerroute binnenstad Deventer
Spokenword
Vandaag
Het moet nu eindelijk eens stoppen
Als het licht uitgaat
Grondtoon
Stem van de aarde
Waar woorden zijn
Nieuw

Mijmerroute binnenstad Deventer (Gildehotel)

Ik houd van open deuren
aan het einde van een trap die
me omhoog leid en naar binnen
en licht dat aan is in de avond
als ik aankom in de stad.

Getrapte gevels met
onder neo-gotisch baldakijn
Sint Joseph met een kind
stil aan de kant
van de straat de mensen
die voorbijgaan met hun stemming
van de dag totdat de uren dimmen
de klok is uitgeslagen en het water
langs de verre oever stilt.

Later als de deuren sluiten van de huizen
lichten luimen en nachtgeluid ontwaakt
van sloten die vallen
grendels die schuiven
een scharnier dat kraakt en de portier
die waakt over mijn moegelopen lijf
dat neerligt tussen witgesteven lakens
in de kamer aan de gang
waar nog voetstappen klinken
van de Zusters van Liefde van weleer

droom ik van hoge bordessen gedragen
door eiken korbelen
gewelven van hout en glas-in-lood
waardoor het morgenlicht kleurt
de geur van brood
een deur die langzaam open gaat
mijn nieuwe dag.

  • Dit gedicht is een van de twaalf die zijn verbonden aan de Mijmerroute (2023). Bij de VVV Deventer is een plattegrond te verkrijgen. Via een app zijn de gedichten ter plaatse te beluisteren.
Spoken word workshop in het Etty Hillesum Centrum door Suehaylee Vergouwen

Deze avond heb ik
verdriet verdragen
onrecht met hoop verslagen de lagen
van lijden gemis van weemoed de vragen
verwondering geleerd over liefde
op doortocht tussen delen van pijn
en oud zeer en verwerken van lijden
in tijden van zijn van spanning vermijden
vertrapt en gelaten alleen
los ja verlaten van haat
zonder hart
zonder jou op mijn zoektocht
met wie ik deel hoop
en samen verdragen.

Vandaag

Vandaag was ik in een ander land
mijn huis was weg de mensen om me heen ze waren anders
leken niet op al die mensen thuis
die bewegingloos zaten te wachten voor hun hutten van karton
op wat zou komen
en dat was niets en nooit was het iets anders

alleen daarom en daarom alleen ben ik weggegaan mijn zusjes mijn broertjes
mijn moeder kon niet op haar benen staan ze veegde
met haar mouw over haar ogen
zwaaide met haar open hand
haar zegen naar me toe en dat was anders
dan al die keren dat ik terug zou komen
naar de straat die zonder stenen was en deuren of een raam
dat je kon sluiten voor de stank van binnen
of van buiten

vandaag miste ik alles wat daar was
de mensen om me heen ze waren anders
vandaag was ik in een ander land een land
van opgeheven vuisten en borden van karton
en schreeuwen moord en meer nog brand
en ogen die niet zagen
dat ik miste wat ik miste
mijn moeders open hand.

  • Dit gedicht won te tweede prijs van de Deventer Gedichtenwedstrijd 2024 en werd voorgedragen in de theaterzaal van MIMIK op 25 januari 2024
    De voorzitter van de selectiecommissie, Wibo Kosters, schreef dat de mooiste zin van de ingezonden gedichten was:'en dat was niets en nooit was het iets anders.'
  • Dit gedicht werd door Pieta Ettema d.d. augustus 2023 voorgedragen in de Oekraïnkring in Loppersum (Groningen)
Het moet nu eindelijk eens stoppen

Het moet nu eindelijk eens stoppen
die beelden tijdens etenstijd van immer
floepende flatuli doffe drommen op de vloer
die dweilrobot die drek

druipend in de sleuven sleurt
de stank die in de stallen hangt die uit
vreters en wassers walmt het meurt waardoor
je met je toet

uit de wind moet zitten lorken
het snorkend snuiven die potige geluiden
die aanval op je gemoed

de gedachte dat mijn blote handen
over die natte stekelsnuiten raspen
zo’n beest geruststellen braaf zijn zeggen
rustig maar
we gaan nog niet naar het schavot want
baasje is altijd bij je tot

dat is de slachtrobot en dat het bibbervlees
van spek en vet
en weet ik veel dat ligt te rillen op
houtgehakte tafels
met volgelopen rafels terwijl achter je rug
de volgende
dat is je zus aan een achterpoot wordt
opgehangen aan de rail.

Stoppen moet het. Vroeger is te laat!

Als het licht uitgaat

Als het licht uitgaat
ben ik bang dat het een aanslag is
donkerte valt
als een klauw in panterhuid
ik voel onzekerheid
het licht is uit
in verwarring neem ik geen besluit
mijn spieren verkrampen mijn gezicht
mijn eigen huid
onweerskruid
ik wil verdwijnen sneller dan het licht
laat me eruit!

  • Gelezen in de 7e Hemel (Deventer Dichterscafé)
Grondtoon

Omdat een grondtoon om mijn aandacht vroeg
legde ik mijn hoofd verwachtingsvol op aarde
daar waar normaal mijn voeten staan
de plaats waar je kunt overlopen
naar de andere kant waar jij dan staat.

Ik schrok want ook daar
hoorde ik holle laarzen stampen
rook ik kruitdamp
zag verderop een handgranaat
een hoofd op straat met oren
een mens of was het een frontsoldaat
een vluchteling die over grenzen gaat
oorlog achter prikkeldraad
kinderen in een rouwgewaad
een toon die stilvalt na een bom.

Mijn oor dat als een wijde kom
verdriet verzamelt eraan bezwijkt
verpulvert als de zin die op het leven lijkt
een stok die zonder snaren strijkt.

Dat alles hoorde ik
op deze plek waar ik mijn twijfel meet
met het geroezemoes van stemmen
die vertellen wat iedereen al weet..

Stem van de aarde

Woensdag 22 mei 2019. Naar aanleiding van de aardbeving in Westerwijtwerd, Groningen

Stem van de aarde
De dader vroeg me niet vooraf of ik wel achter
zijn besluiten stond hij kent mijn taal niet goed genoeg
en ik ben zwijgzaam van nature verdraag op eerste aanblik
veel en als er wat gedonder komt
dan kruip ik weg verberg mijn pijn en schik een beetje op
of meer weet dat als je niet kunt spreken je rijkdommen
niet veilig zijn voor snelle vingers grof betaalde schrijvers
en fluisteraars met macht
je onaantastbaar grondrecht gewetenloos wordt uitgeleverd
raakt je lichaam leeg en uitgeput je lot een holle raas van gaten
waarop generaties nu met hout en staal hun huizen schoren
op hoop en overal geschrokken fundamenten
liggen die eens behoedzaam aan mij zijn toevertrouwd
die ik dragen zal totdat ik niet meer kan.

  • Dit gedicht werd 'close-reading' besproken in de dichtclub van Remko Ekkers
  • Dit gedicht werd door Pieta Ettema voorgedragen tijdens een vergadering van de Groninger Bodembeweging.(GBB)
  • Dit gedicht is geplaats in de Volkskrant d.d. 6 november 2021
Waar woorden zijn - uit Wind&steen

Voor R

Voor mij staan ze op tafel
ze moet hem wel genegen zijn
dat hij mij zo ontvangen kan
bij langstelige
sleutelbloemen krijtgeel
en roomroze gekarteld aan de rand
naar mij gebogen ranken
clematis van een luwe plek
uit hun versloten tuin
de zinnen die wij spreken
bij wat haar
handen zagen wat zij
buigend over voorjaarsgrond
plukte voor dit uur
zo legt hij letters
en woorden tussen ons.

  • Dit gedicht werd geplaatst in Dagblad van het Noorden d.d.19 en 20 juni 2021er gelegenheid van het overlijden van Remco Ekkers (1941-2021)
Nieuw