Erik Noorman Om geluisterd te hebben in het Deventer Dichters café
Solidariteit
Herinnering in octosyllabe
Wat wind kan doen
En als ik dan
Niemand zoals jij
Weer is zachte poe
Verbinding
Het is niet erg als je zegt dat je niet komt
Om meer te luisteren 3
Solidariteit
Ze wil dicht bij hem zijn.
Haar lippen ribbelen over het porselein
zoals de verheven belettering van zijn naam
schemert op het donkergrijs graniet in de tuin.
Zo had hij dat bedacht.
En zij, zij moet stand houden.
Zij moet afstand houden
anders komen herinneringen te dichtbij.
Het oor maakt een kerf in haar vingers
de thee beeft mee.
Zacht ruisen breekt de stilte.
Met hun lange halzen strijken
twee zwanen naast elkaar laag
boven de spiegel van het water.
Vleugelpunten ruisen druppels opzij.
Zachte golven verdringen zich
voor de boorden van hun borst
rimpelen naar de oever van bedaren
waar herinneringen verdwijnen in het riet.
Zij zijn vrij
buigen zich in aandacht voor elkaar.
vliegen op hun verlangen naar de toekomst.
En zij? Zij heeft zich niet bewogen.
In gedachten knielt ze bij de roodomrande randen
waar zij alleen hem weet
brengt hem haar stem.
Ze wil niet denken in schaduwen.
Donkere kluwen
die zich verbergen achter kromgetrokken takken
klaar om toe te slaan.
Haar lichaam schokt.
De grond is nog niet geklonken.
Erik R. Noorman, oktober 2025
Herinnering - 8 x 4 octosyllaben
Mijn beste vriend Pier Lodewij
herinnert zich niet veel van mij
hij was er ook niet altijd bij
verschool zich in landloperij.
Een boek zag hij van binnen niet
Pier Lodewij de pierewiet
verborg zich in het tussenriet
schril fluitend als een karekiet.
Pier Lodewij mijn beste vriend
had naast mij in de bar gediend
de arme dronken nietsontziend
verraadde mij onaangediend.
Met schorre stem verklaarde hij
verliefd te zijn op Liedewij
wiens vlees zo zei hij in ‘tvoorbij
zoeter smaakte dan wildpastei.
Maar Liedewij van Horensloot
was juist mijn eigen speelgenoot
matroos op mijn patrouilleboot
verslikte zich in maanzaadbrood,
die dag dat ik er achter kwam
duwde zmij van een pijlerdam
ontwaakte ik daar vleugellam
ze was een echte kakmadam.
En Pier mijn vrind zag ik nooit weer
hoed u ook voor de Jajabeer
pas op voor slap gelamenteer
en ongenood geslachtsverkeer.
Vergeet mijn vriend Pier Lodewij
vertrouw geen mens met Liedewij
of kuipers van een kuiperij
en sprekers met een woordenbrij.
Erik R. Noorman juli 2025
Wat wind kan doen
En als ik dan
En als ik dan naar buiten ga
dan loop ik altijd even naar je toe
en leg mijn hand tegen je huid
en luister naar de wind die door je bladen gaat
ik voel de groeven
van je schors
en kijk omhoog…
En als ik dan zo opwaarts kijk
En zie je takken reiken naar de wolken
die roerloos drijven
ik voel me klein
en ik besef…
En ik besef dat we zo nodig zijn zo voor elkaar
en jij zo nodig bent voor mij
mijn leven en mijn kort bestaan naast jou
en op een dag…
En op een dag als ik naar buiten loop
op die dag zal ik naast je gaan
en jou vertellen dat ik niet kan leven zonder jou
en jij niet leven kunt in lucht
van gassen uit fabrieken
vervuilende technieken
stapelstallen grootvazallen.
Ik verfoei ze.- allemaal.
En op die dag dat ik dan naast je ga
zal ik me schamen…
Ik zal me schamen
want ik zie je soortgenoten langzaam sterven
langs wegen in het oude bos
en niemand die kon zeggen in die tijd waarom
en nu we weten zijn we alle richting kwijt
klimaatakkoord
gesmoord privébelangen
blind voor samenhang
tussen jou en mij
en ik alleen ben niet bij machte
en als op een dag het water komt
verdrinken ondergronds je schimmelsporen
en niemand zal het horen.
De almachtige verhoedde
dat er brand uitbreekt door droogte
en je takken zullen bloeden.
En als ik dan naast je sta
omhoog kijk waar je armen reiken
tot de hemelboog
kroon van luister
en denk…
En denk aan al de vruchten die je gaf
nestgelegenheid vogelparen
de schaduw voor mij mensenkind
die naast je staat
in bange jaren
mijn ogen…
Mijn ogen zien het afscheid
steeds van minder ver
eens zul je stikken ademnood
en ik verwacht mijn dood
door aansluipend gebrek
aan zuurstof, mijn hand…
Ik leg mijn hand tegen je huid en luister
voor de laatste maal naar wind die door je bladen gaat.
Erik R. Noorman, april 2025
Niemand zoals jij
Jij bent van stoer
niet eerder was jij nog zo breed besproken
jij bent de broer
die ik nooit had
die zei
ik heb je zo gemist in al die jaren
gezocht heb ik jou toen ik alleen was.
In mijn eenzaamheid vond ik alleen mijzelf
steeds weer.
Jij moest wel op mij lijken.
Over velden golvend goudpluimage keek ik naar je uit
je was een spoor van licht verschijnend aan de horizon
gestalte die opdook uit de lage nevel
die opsteeg uit de aarde.
Zo was je overal en altijd en in mijn kijken
vergat ik daarin mijzelf te zijn
kwijnde weg in onvervuld verlangen.
Mijn wereld een kerker waarvan ikzelf de wachter was.
En jij ?
jij bleef buiten, broer die ik nooit had.
Ik heb je zo gemist in al die jaren.
© Erik R. Noorman, december 2024
Weer is zachte poe
Van Noordzeekust tot achteraan in Stroe
in de rimboe van de straten
waar sommige mensen elkaar haten
in geestelijke arremoe liggen ze
neergeslagen in de Amsterdamse sloe.
Weer is zachte poe
Trump verjaagt niet alleen de latinoe
Myanmar verdrijft de Rohingyaoe.
Mensen kinderen doen er niet meer toe.
Noord-Koreanen gaan naar Rusland toe
kanonnenvoe kalashnikoe.
In Kabul heerst de taliboe
mannen daar zijn vrouwen moe.
Wij halen onze bewakers niet meer hier-naartoe.
Arme landen lopen uit Kaboe.
Aangeklaagde Benjamoe
kent zijn wereld geen twee staten toe
vermoord de moslimbroe.
Maraboe, kariboe, kiekeboe,
twee olifanten sterven in Emmenzoo.
Weer is zachte poe
Schoof kent geen racismoe
ik ben de minister presidoe
we kennen geen rasismoe
en de haan kraait tot 3 x toe
ze verjagen Nora achahboe
Pieter trug uit enschedoe
Caroline van de koe
Ysilgöz-Zegerius wast haar handen schoe
Wilders schreeuwt zijn aanhang toe
Voorzitter ik zeg voorzitter
Ik ben president van Nederland
anders ben ik geen knip voor de neus waard
Ik ben heel erg en zeg tot horensmoe
Ik ben heel erg
aan een nieuw kapsel toe
Kakatoe everzwijn tomatensoe
Amazonelamantijn Langneuspotoroe
Faber dekt de waarheid toe
Die heeft haar nooit bereikt, ze moe
ook nodig naar de kapper toe
Oliefoe Witwangtoerakoe
Marmosa waterhosa
Antechinus godmanoe.
Weer is zachte poe
Als ik ontwaak mijn broek en jas mijn schoe aan- en mijn das omdoe
boterham met appelmoe
mijn voordeur opendoe
de wereld tegemoe
ze slaan elkaar tot bloedens toe
overal is het gedoe.
Weer is zachte poe
Ik kan er niets aan doe
raak van die beelden oorlogsmoe
of ik nu wel of niet meedoe
het overdoe of onderdoe
het binnen doe of buiten doe
sommige dingen zijn te erg om op te noe.
Iedereen… die doet ertoe
Godallemachtignogantoe
Wats gebeurt onder de Mistletoe
Weer is zachte poe.
Erik R. Noorman, november 2024
Verbinding 1
Gisteren op het bospad
het blad was stil
licht vertrok op kousenvoeten
verdween een staart
tussen bomen.
Verderop
op weke bosgrond verlaten dubbelprent
vier druppelvormige tenen
zonder haast gelaten
in de richting van mijn gaan.
En daar, verscholen achter nog naritselend blad
van een bedaarde vogelkers
vier bruinbehaarde poten
half onttrokken aan mijn zicht
stijf rechtop in een schim nagelaten licht.
Ik stokte, schouderde mijn dubbelloops
de kolf strak aangelegd en wachtte
bereid tweemaal gericht te vuren.
Ik herinner me nog
het knappen van een dennentak ver weg
dat dat alles was wat de rust verbrak.
Ik leg hem om als het beest…
was alles wat ik toen dacht.
En dat de rover onbevangen loerde
in de richting van mijn jagersslip
dat het de bovenlip
optrok over blikkerende kaken.
Ik weet nog dat ik mijn adem inhield
mijn vinger spande aan de trekker
en niet wist of ik het beest zou raken.
Erik R. Noorman, oktober 2024
Het is niet erg als je zegt dat je niet komt
Een reden daarvoor hoef ik niet
Je vertelt me dat je aan me dacht
En daarom, alleen daarom, ben je erbij in mijn gedachten
Je zit vooraan bij de speciale gasten
Wacht op wat komen gaat
En ik kijk rond naar al die lege stoelen en weet
Dat jij er bent
Het is speciaal voor jou dat ik bedacht een happening als deze
Voor mensen waar ik zoveel van houd
Die mij lieten weten dat er ‘n goede reden was
Om hier niet te zijn vandaag
Ik zal wachten tot al die lege stoelen
Bezet zijn door een valide argument
Ik kijk naar de verwachtingsvolle blikken
Knik naar iedereen en open dan mijn mond
En sluit die weer want mijn woorden worden hier nu niet gehoord
Het is daarna in doodse stilte dat ik de bijeenkomst sluit
Bij de deur blijf ik nog even staan
Luister naar de voetstappen die gaan
- Gelezen in de 7e hemel. (Deventer Dichterscafé)